15 jan 2008, 15:23

Je hebt van die mensen die fluitend opgaan voor een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts. Daar was ik er altijd een van, maar eerlijkgezegd hoefde men bij mij ook nooit met klopboren mijn wortelkanalen te bewerken. Ook al poetste ik hooguit twee keer per maand mijn tanden, bij elke halfjaarlijkse controle bleef al dat eng glimmende wapentuig veilig op het schaaltje liggen en was een fluorbehandeling (met die gebitjes gevuld met derrie wat smaakte naar allesbehalve sinaasappel of pepermunt)het ergste wat ik in de tandartsstoel had meegemaakt.

Echter, als gevolg van de chemo’s en de daarbijbehorende kotsmomenten is mijn gebit nu verworden tot een grote gapende holte waar Holle Bolle Gijs jaloers op is, en hoor je de wind onheilspellend door mijn afgebrokkelde tanden en uiteengevallen kiezen gieren. Na het zien van de rontgenfoto’s van de ruine van wat eens mijn gebit was gingen de ogen van mijn tandarts glinsteren door de wetenschap dat die mooie nieuwe sportwagen binnen handbereik was. Ja, er moest flink wat aan gebeuren, hier en daar een kiesje trekken, kroontje hier, brugje daar, misschien wat plaatjes maar in elk geval een hoop stucwerk. En ik had natuurlijk met mijn maagdelijk onberoerde gebit geen tandverzekering afgesloten. De kosten zouden maar liefst op gaan lopen tot bijna 2000 euro, en dat was nog maar een ruwe schatting. Ik hoefde niet eens in mijn portemonnee te kijken om te begrijpen dat ik voor dat bedrag op zijn minst moest gaan prostitueren achter het station. En dat voor een beetje amalgaan… Omdat afdingen bij een tandarts kennelijk niet gangbaar is besloot ik eens rond te kijken of het ergens anders niet wat goedkoper kon. Nou heb ik een oom die tandchirurg is, maar het zou de familiebetrekkingen vast geen goed doen als ik mijn onfrisse bek voor hem opentrok. Bovendien heeft hij het veelste druk met het vullen van gaatjes bij zijn nieuwe vriendin. Andere tandartsen die ik benaderde hadden zo ook hun eigenaardigheden. De een moest in zijn eentje boren, koffiezetten en de telefoon aannemen en een ander vertelde mij dat zij zo min mogelijk verdoofde. Het valt ook wel mee met de pijn, zei ze. Nou, en daar trap ik dus mooi niet meer in. Dat zeiden ze ook voor mijn bevalling, maar ook daar kreeg ik geen verdoving ook al kwam er een negen-en-een-half-ponder uit mijn reet. Sindsdien laat ik mij al voor het plakken van een pleister geheel onder narcose brengen.

Men zegt wel eens over een kam gekscherend dat alle leuke mannen homo zijn of bezet, maar vindt maar eens een leuke en goeie tandarts vandaag de dag. Misschien moet ik het maar eens proberen bij de contactadvertenties. Tot die tijd lig ik open voor elke suggestie.