18 dec 2007, 17:19

Je zou natuurlijk denken dat zo’n neurotische saggerijn als ik ook de pest aan kerstmis zou hebben, maar het tegendeel is waar. Ik doe dan wel niet aan kado’s want de verjaardag van Sinthelaas heeft me al genoeg duiten gekost (en wie krijgt de bedankjes ? Juist, de kachel), en het blijft tenslotte geen feest.

Uit principiele overwegingen (eigenlijk door chronisch geldgebrek, maar het klinkt beter als je die principes erbij haalt) koop ik nooit voor iemand een kado, ik stuur geen felicitatie-, geboorte-, kerst- en al helemaal geen zomaar-voor-niks-kaartjes, neem nooit bloemen mee, en flesjes wijn nuttig ik nog altijd liever zelf dan dat ik ze weggeef. Dat heeft enkele voordelen. Het bespaart je bakken met geld, en het is beter vol te houden dan de voor elke gelegenheid inzetbare smoes dat “de PTT de kaart vast is kwijtgeraakt”.

(Alleen in jouw geval, mam, is het echt waar !) Ik kan zelfs een klein beetje plezier beleven aan het optuigen van onze kitscherige kerstboom met obsceen grote ballen in alle kleuren, veel glitterende slingers en flikkerende lampjes. Tot de katten erin gaan hangen en de boom met al zijn bling omflikkert, en zelfs de zogenaamd onbreekbare kerstballen kapot weten te krijgen. Maar ondanks dat de kerstsfeer binnenshuis dan niet zo’n doorslaand succes is, als ik me buitenshuis begeef word ik instant vrolijk. Van elke gevel van elk huis in elke straat flonkeren de lichtjes me tegemoet, als een soort kunstmatige sterrenregen. Op bijna elke hoek van de straat staat wel een oliebollenkraam gezellig dikke walmen in je ogen te blazen. Buren kletsen gemoedelijk in de deuropening hangend met elkaar en met honduitlatende voorbijgangers over het koude weer terwijl binnen de kachel behaaglijk warm brandt.

Diegenen die nu denken dat ze mijn soft-spot hebben gevonden hebben het (kerst)mis, want de reden dat ik mij hier zo vrolijk om maak is dat iedere brave burger dagelijks zijn verantwoordelijke en verontwaardigde scheur opentrekt over ons ten dode opgeschreven klimaat, die verschrikkelijke milieuvervuiling en het (net als de mijne) almaar groter wordende gat in de ozonlaag, maar nu miljarden verkwanselt door in biologisch onverantwoorde olie te bakken, verlichting op en om het huis aanbrengt en de aarde eigenhandig opwarmt door te stoken met de deur open, daar gaat je milieu. En niemand, maar dan ook niemand die daar over zeikt. Nee hoor, we sturen de klimaatsverandering en milieuproblematiek even op vakantie, want nu is het kerst. En tijdens deze feestdagen is Bruce Willis in Die Hard beter te verteren dan Al Gores inconvenient truth. En ik geniet me gek. Terwijl ik me verkneukel over zoveel hypocrisie neem ik nu alvast een verbrande oliebol en steek ik straks wat extra vuurwerk af.

‘Het is godverdomme niet elke dag feest.