KLOTEN

Nu bekend is geworden dat Hitler er echt maar één van had, deed hij ondanks zijn gebrek -waarvan elke gek er minstens één van schijnt te hebben, maar dat terzijde- als een ware bikkel (zoek maar op in het woordenboek) een niet onaardige poging omnipotent te worden en daarom vraag ik me nu af of en in hoeverre (het hebben van) kloten het verschil maken.

Persoonlijk vind ik ze geen zak aan. Het hangt daar maar een beetje lullig te wezen en voegt mijns inziens eerlijkgezegd geen enkele meerwaarde toe aan de sex. Aan de andere kant heb ik nog nooit geplompzakt, dus heb ik eigenlijk geen recht van spreken.

Figuurlijk gesproken is het hebben van kloten vaak een compliment. Vooral voor een vrouw. Waar een vrouw met ballen een stoer wijf is, is een man met ballen slechts een simpel gegeven en een voldongen feit. In die zin is het maar mooi dat ‘naar de kloten gaan’ volkomen sekseloos is.

Het moge duidelijk zijn. Nederland gaat naar de kloten. Samen met de rest van de wereld die net zo hard naar de kloten gaat, en waar de politici zwaar op hun kloten krijgen, is het verlangen naar iemand met kloten die hij of zij werkelijk gebruikt, enorm groot. Helaas is alles, zonder aanzien des persoons, in wezen kloten. En -want zo ben ik- ga ik daar volledig in mee door me zwaar kloten te voelen (niet te verwarren met het daadwerkelijk voelen van zware kloten).

Terwijl mijn happy face permanent op mijn smoel geplakt zit doe ik me voor als een vrouw met kloten. Ik maak misplaatste grappen alsof mijn leven ervan afhangt. De poes moet het vaak ontgelden. Dan is zij het plaatsvervangend pispaaltje tegen wie ik aanzeik. Ze vindt het allemaal best. Ik ben er nog niet uit of dat iets voor of tegen haar zegt of dat er een korrelatie bestaat tussen het hebben van kloten en intelligentie.

Het gaat ongetwijfeld meevallen, maar toch zie ik de komende bestralingssessie met frisse tegenzin tegemoet. Mijn happy face zit in mijn tas, dus die kan ik te allen tijde opzetten. Maar soms ben ik die poppenkast helemaal zat, schieten de ballen terug in mijn onderbuik en kan ik alleen maar denken : “Kut. Wáár zijn die kloten als je ze nodig hebt ?”